نگاهی به اسم او

اى بیچاره بیخبر از از معارف الهیه                                       

حضرت امام خمینی رحمه الله علیه  چهل‏ حدیث ص :  73 .....اى بیچاره بیخبر از معارف الهیه که جز اداره شهوت و غضب خود چیز دیگر نمى‏فهمى، تو مقدس مواظب به ذکر و ورد و مستحبات و واجبات و تارک مکروهات و محرمات و متخلق به اخلاق حسنه و متجنب از سیّئات اخلاق، در ترازوى انصاف بگذار کارهایى را که مى‏کنى از براى رسیدن به شهوات نفسانى و نشستن بر تختهاى زمردین و هماغوش شدن با لعبتهاى شوخ و شنگ بهشتى و پوشیدن لباسهاى حریر و استبرق و سکنى کردن در قصرهاى نیکو منظر و رسیدن به آرزوهاى نفسانى، آیا باید این‏ها را، که تمام براى خودخواهى و پرستش نفس است، به خدا نسبت داد و پرستش حق دانست؟ آیا شما با عمله‏اى که براى مزد کار مى‏کند چه فرقى دارید که اگر او بگوید من محض صاحب کار این عمل را کردم، او را تکذیب مى‏کنید؟ آیا شما دروغگو نیستید که مى‏گویید نماز مى‏کنم براى تقرب به خدا؟ آیا این نماز شما براى نزدیکى به خداست، یا براى تقرب به زنهاى بهشت است و رسیدن به شهوات است؟ فاش بگویم، پیش عرفاى باللّه و اولیاء خدا تمام این عبادات ما از گناهان کبیره است. بیچاره، در حضور حضرت حق جل جلاله و در محضر ملائکه مقربین او بر خلاف رضاى حق رفتار مى‏کنى، و عبادتى که معراج قرب حق است براى نفس اماره و شیطان مى‏کنى، آن وقت حیا نکرده در هر عبادت چندین دروغ در محضر ربوبیت و ملائکه مقربین مى‏گویى و چندین افترا مى‏زنى و منت گذارى هم مى‏کنى و عجب و تدلّل هم مى‏نمایى و خجالت هم نمى‏کشى. این عبادت من و تو با معصیت اهل عصیان، که اشد آنها ریا است، چه فرقى دارد؟ زیرا که ریا شرک است و بدى و بزرگى آن از جهت آن است که عبادت را براى خدا نکردى. تمام عبادات ما شرک محض است و شائبه، خلوص و اخلاص در آن نیست، بلکه رضاى خدا به طریق اشتراک هم در آن مدخلیت ندارد، فقط براى شهوات و تعمیر [و] اداره بطن و فرج است. اى عزیز، نمازى که براى خاطر خواهى زن باشد - چه زن دنیایى یا بهشتى - این نماز براى خدا نیست، نمازى که براى رسیدن به آمال دنیا باشد یا آمال آخرت به خدا ارتباط ندارد، پس چرا این قدر ناز و غمزه فروشى مى‏کنى و عشوه و غنج و دلال مى‏کنى، به بندگان خدا به نظر حقارت نگاه مى‏کنى، خود را از خاصّان درگاه حق حساب مى‏کنى؟ بیچاره، تو با همین نماز مستحق عذابى و مستوجب زنجیر هفتاد ذراعى هستی  (اشاره به آیه مبارکه‏ خُذُوهُ فَغُلُّوهُ  ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ   ثمّ ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُکُوهُ. بگیریدش، پس برگردنش غلّ در افکنید، سپس در دوزخش اندازید، سپس او را در زنجیرى که طول ان  هفتاد ذراع است در آریدحاقه – 31تا 33) پس چرا خود را طلبکار مى‏دانى، و براى خود در همین طلبکارى و تدلّل و عجب عذابى دیگر تهیه مى‏کنى؟ تو اعمالى را که مأمورى بکن و متوجه باش‏ که از براى خدا نیست‏....