حیاة الإمام الرضا (ع) / ج2 / 21 / الصلاة: ..... فَلِمَ أُمِرُوا بِالصَّلَاةِ قِیلَ لِأَنَّ فِی الصَّلَاةِ الْإِقْرَارَ بِالرُّبُوبِیَّةِ وَ هُوَ صَلَاحٌ عَامٌّ لِأَنَّ فِیهِ خَلْعَ الْأَنْدَادِ وَ الْقِیَامَ بَیْنَ یَدَیِ الْجَبَّارِ بِالذُّلِّ وَ الِاسْتِکَانَةِ وَ الْخُضُوعِ وَ الْخُشُوعِ وَ الِاعْتِرَافِ وَ طَلَبِ الْإِقَالَةِ مِنْ سَالِفِ الذُّنُوبِ وَ وَضْعَ الْجَبْهَةِ عَلَى الْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ لِیَکُونَ الْعَبْدُ ذَاکِراً لِلَّهِ غَیْرَ نَاسٍ لَهُ وَ یَکُونَ خَاشِعاً وَجِلًا مُتَذَلِّلًا طَالِباً رَاغِباً فِی الزِّیَادَةِ لِلدِّینِ وَ الدُّنْیَا مَعَ مَا فِیهِ مِنَ الِانْزِجَارِ عَنِ الْفَسَادِ وَ صَارَ ذَلِکَ عَلَیْهِ فِی کُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ لِئَلَّا یَنْسَى الْعَبْدُ مُدَبِّرَهُ وَ خَالِقَهُ فَیَبْطَرَ وَ یَطْغَى وَ لِیَکُونَ فِی طَاعَةِ خَالِقِهِ وَ الْقِیَامِ بَیْنَ یَدَیْ رَبِّهِ زَاجِراً لَهُ عَنِ الْمَعَاصِی وَ حَاجِزاً وَ مَانِعاً لَهُ عَنْ أَنْوَاعِ الْفَسَادِ....
سئوال شد از علت مقررشدن نماز فرمودند در نماز اقرار به ربوبیت پروردگار است واین سبب اصلاح کلی است چون موجب خلع شریکان خداست وقیام است در برابر خدای جبار به حالت زاری و بیچارگی و خضوع و خشوع و اعتراف و طلب غفران وامرزش از گناهان گذشته و وگذاشتن پیشانی بر خاک درهمه روزها وشب ها موجب میشود عبد به یاد خدا باشد ونه مردم و دارای خشوع وترس از پروردگارشود طالب و راغب دین و دنیایش شود وازفساد منزجرباشد شب ها وروزها بگذرد این گونه وبنده فراموش نکند مدبر وخالق خویش را وبه طغیان وسرکشی نیفتد همواره در اطاعت خالق خود وقیام برای امر او بماند و وسیله ای باشد برای روی گردانی از گناه ومانع و سدی در برابر او درمقابل انواع فساد ها ....