سفارش تبلیغ
صبا ویژن

نگاهی به اسم او

بسم الله الرحمن الرحیم ولاحول ولا قوه الا بالله العلی العظیم

سولفاسالازین یا Sulfasalazine
 سولفاسالازین یکی از قدیمی ‌ترین داروهایی است که در درمان کولیت‌اولسرو بکار رفته است. عوارض جانبی این دارو در 10% افرادی که آنرا مصرف می کنند اتفاق می ‌افتد که شایعترین آنها شامل سردرد، بثورات جلدی، تهوع و عقیمی قابل برگشت در مردان می ‌باشد. عوارض دیگر مثل کهیر، خارش، پانکراتیت (التهاب پانکراس)، هپاتیت (التهاب کبد) و کاهش سلول‌های خون شیوع کمتری دارد. عوارض آلرژیک شدید، مشکلات تیروئید، مشکلات شدید کبدی و مشکلات کلیوی بسیار نادر است. کسانی که سولفاسالازین مصرف می ‌کنند باید اسیدفولیک به صورت مکمل دریافت کنند چرا که این دارو با جذب اسیدفولیک غذا تداخل داشته و مانع جذب آن می شود.
سولفاسالازین
سولفاسالازین داروی ترکیبی از داروهای ضد باکتری و ضدالتهاب است. این دارو سالها پیش در آرتریت روماتوئید بزرگسالان به کار رفت زیرا در آن هنگام برای این بیماری علت عفونی در نظر گرفته می‌شد. با وجود آن که علت مصرف اولیه داروی نادرست بود ولی اثربخشی آن در گروهی از بیماریهای آرتریتی که با التهاب مزمن روده ها همراه است ثابت شده است.
سولفاسالازین به صورت خوراکی تجویز می‌شود. عوارض جانبی شایع است و باید آزمایشهای منظم خونی انجام گیرد.
عوارض جانبی عبارتند از: مشکلات گوارشی (بی‌اشتهایی، تهوع، استفراغ، اسهال)، حساسیت همراه با تظاهرات پوستی، مسمومیت کبدی (ترانس‌آمینازهای افزایش‌یافته)، کاهش تعداد سلوهای خونی موجود در گردش خون و کاهش غلظت ایمونوگلوبولین سرم.
این دارو را هرگز نباید در JIA سیستمیک یا SLE استفاده نمود؛ زیرا موجب شعله‌ور شدن شدید بیماری می‌گردد.
مزالامین( Mesalamine )
 داروهایی که حاوی مزالامین یا ترکیبات وابسته به آن هستند مثل پنتازا و آساکول معمولاً بهتر از سولفاسالازین تحمل می ‌شوند، لذا در دوزهای بالاتر می ‌توان آنها را تجویز کرد که می تواند اثر آنها را افزایش دهد. شایع‌ترین عوارض جانبی مزالامین شامل سردرد، ضعف، نفخ و دل‌پیچه می باشد. ریزش مو و راش‌های پوستی شیوع کمتری دارد. پریکاردیت یا Pericarditis (التهاب لایه پوشاننده قلب)، واکنش‌های آلرژیک، پانکراتیت، مشکلات کلیه، کاهش سلول‌های خونی و هپاتیت بسیار نادر است.
درمان کولیت‌اولسرو براساس محل درگیری روده، شدت التهاب، علائم و شرایط فردی تعیین می شود. در اکثر بیماران ، کولیت‌اولسرو دارای یک سیر طولانی است که طی آن بیماری به طور مکرر عود و فروکش می کند. هدف از درمان بهبود علائم و جلوگیری از عود بیماری است که با مصرف مداوم و مرتب داروها حاصل می شود. حدود 15% از کسانی که دچار اولین حمله بیماری می ‌شوند تا آخر عمر هرگز حمله دیگری نخواهند داشت و بیماری بدون نیاز به مصرف دارو خاموش باقی خواهد ماند. در واقع این احتمال وجود دارد که این افراد مبتلا به نوعی عفونت ناشناخته شده باشند نه کولیت اولسرو.  بسیاری از بیماران به محض بهبودی علائم به صورت سر خود داروهای خود را قطع می کنند که این عمل می تواند عواقب وخیمی به همراه داشته باشد.
سولفاسالازین Sulfasalazine (Azulfidine)
مزالامین Mesalamine (مثل پنتازا (Pentasa) و آساکول (Asacol) )
کورتیکواستروئیدهای (Corticostroids) کوتاه اثر
 نکته: شروع یا قطع درمان باید حتماً با نظر پزشک صورت گیرد.
 درمان بر اساس محل درگیر روده
پروکتیت و پروکتوسیگموئیدیت
کولیت سمت چپ و پان کولیت
اثرات جانبی داروهایی که بیشتر استفاده می ‌شوند
سولفاسالازین Sulfasalazine یا (Azulfidine)
مزالامین Mesalamine (مثل پنتازا (Pentasa) و آساکول (Asacol) )
کورتیکواستروئیدهای (Corticostroids) کوتاه اثر
درمان حالات مقاوم بیماری
6- مرکاپتوپورین ( 6-Mercaptopurine ) و آزاتیوپرین ( Azathioprine )
سیکلوسپورین ( Cyclosporine )
سایر داروها
عمل جراحی
درمان‌های روانپزشکی
مصرف ویتامین‌ها در کولیت اولسرو
مصرف ضد دردها در کولیت اولسرو
داروهای گیاهی و طبیعی
 پروکتیت و پروکتوسیگموئیدیت
 پروکتیت (Proctitis) و پروکتوسیگموئیدیت (Proctosigmoiditis) انواع محدودتر کولیت اولسرو هستند و مناطق انتهایی کولون(Colon) و رکتوم(Rectum) را درگیر می کنند. این موارد معمولا با داروهای موضعی درمان می ‌شوند که می ‌توانند به صورت تنقیه در پروکتیت و پروکتوسیگموئیدیت یا به صورت کف و شیاف در پروکتیت مورد استفاده قرار گیرند. دارو هایی که به صورت شیاف و کف مورد استفاده قرار می گیرند فقط به رکتوم ( Rectum ) و قسمت انتهایی کولون سیگموئید( Sigmoid ) می ‌رسند، در حالی که تنقیه تا مناطق داخلی تر و وسیعتر یعنی تا خم طحالی روده بزرگ هم اثر دارد.  در برخی از بیماران ممکن است نیاز به تجویز داروی خوراکی نیز باشد. دارو هایی که معمولاً استفاده می شوند شامل سولفاسالازین (Sulfasalazine) و مزالامین (Mesalamine) می باشند. استروئید ها مثل کورتیزون (Cortisone) نیز در درمان این گروه از بیماران استفاده می شوند.
 اثر داروها معمولاً 3 هفته بعد ظاهر می ‌شود و در 90% موارد علائم بیماری از بین می رود. حدود 70% بیماران گاهگاهی مدت های طولانی بدون علامت خواهد بود. بیمارانی که علائم آنها خفیف است ممکن است از داروهای غیر اختصاصی مثل داروهای ضد اسهال‌ هم سود ببرند. مصرف هر یک از داروهای بالا باید زیر نظر پزشک باشد.
 پان کولیت یا کولیت سمت چپ  :   در کولیت سمت چپ ( Left-sided Ulcerative Colitis) و پان کولیت (Pan Colitis) گستردگی درگیری روده بزرگ بیشتر بوده و بیماران این گروه نیازمند داروهای خوراکی هستند. ولی تجویز دارو های موضعی در کنار داروهای خوراکی در برخی از این بیماران می تواند سودمند باشد.  ممکن است برای بیمارانی که علائم متوسط تا شدید دارند به صورت موقتی استروئید ها مثل پردنیزون(Prednisone) به صورت سرپایی و یا تزریقی (در بیمارستان) تجویز شود. بیماری در اکثر موارد فرو کش می کند.  همه داروها می ‌توانند عوارض جانبی داشته باشند و این مساله می تواند باعث نگرانی بیماران شود. اما نکته مهم آن است که بسیاری از بیماران این داروها را بدون هیچگونه عارضه جدی تحمل می ‌کنند و معمولاً این داروها زمانی تجویز می شوند که منافع آنها به مضارشان برتری داشته باشد.ترجمه وتحقیق  محمد توکلی -ممکو