نگاهی به اسم او

سولفاسالازین یا Sulfasalazine
 سولفاسالازین یکی از قدیمی ‌ترین داروهایی است که در درمان کولیت‌اولسرو بکار رفته است. عوارض جانبی این دارو در 10% افرادی که آنرا مصرف می کنند اتفاق می ‌افتد که شایعترین آنها شامل سردرد، بثورات جلدی، تهوع و عقیمی قابل برگشت در مردان می ‌باشد. عوارض دیگر مثل کهیر، خارش، پانکراتیت (التهاب پانکراس)، هپاتیت (التهاب کبد) و کاهش سلول‌های خون شیوع کمتری دارد. عوارض آلرژیک شدید، مشکلات تیروئید، مشکلات شدید کبدی و مشکلات کلیوی بسیار نادر است. کسانی که سولفاسالازین مصرف می ‌کنند باید اسیدفولیک به صورت مکمل دریافت کنند چرا که این دارو با جذب اسیدفولیک غذا تداخل داشته و مانع جذب آن می شود.
سولفاسالازین
سولفاسالازین داروی ترکیبی از داروهای ضد باکتری و ضدالتهاب است. این دارو سالها پیش در آرتریت روماتوئید بزرگسالان به کار رفت زیرا در آن هنگام برای این بیماری علت عفونی در نظر گرفته می‌شد. با وجود آن که علت مصرف اولیه داروی نادرست بود ولی اثربخشی آن در گروهی از بیماریهای آرتریتی که با التهاب مزمن روده ها همراه است ثابت شده است.
سولفاسالازین به صورت خوراکی تجویز می‌شود. عوارض جانبی شایع است و باید آزمایشهای منظم خونی انجام گیرد.
عوارض جانبی عبارتند از: مشکلات گوارشی (بی‌اشتهایی، تهوع، استفراغ، اسهال)، حساسیت همراه با تظاهرات پوستی، مسمومیت کبدی (ترانس‌آمینازهای افزایش‌یافته)، کاهش تعداد سلوهای خونی موجود در گردش خون و کاهش غلظت ایمونوگلوبولین سرم.
این دارو را هرگز نباید در JIA سیستمیک یا SLE استفاده نمود؛ زیرا موجب شعله‌ور شدن شدید بیماری می‌گردد.
مزالامین( Mesalamine )
 داروهایی که حاوی مزالامین یا ترکیبات وابسته به آن هستند مثل پنتازا و آساکول معمولاً بهتر از سولفاسالازین تحمل می ‌شوند، لذا در دوزهای بالاتر می ‌توان آنها را تجویز کرد که می تواند اثر آنها را افزایش دهد. شایع‌ترین عوارض جانبی مزالامین شامل سردرد، ضعف، نفخ و دل‌پیچه می باشد. ریزش مو و راش‌های پوستی شیوع کمتری دارد. پریکاردیت یا Pericarditis (التهاب لایه پوشاننده قلب)، واکنش‌های آلرژیک، پانکراتیت، مشکلات کلیه، کاهش سلول‌های خونی و هپاتیت بسیار نادر است.
درمان کولیت‌اولسرو براساس محل درگیری روده، شدت التهاب، علائم و شرایط فردی تعیین می شود. در اکثر بیماران ، کولیت‌اولسرو دارای یک سیر طولانی است که طی آن بیماری به طور مکرر عود و فروکش می کند. هدف از درمان بهبود علائم و جلوگیری از عود بیماری است که با مصرف مداوم و مرتب داروها حاصل می شود. حدود 15% از کسانی که دچار اولین حمله بیماری می ‌شوند تا آخر عمر هرگز حمله دیگری نخواهند داشت و بیماری بدون نیاز به مصرف دارو خاموش باقی خواهد ماند. در واقع این احتمال وجود دارد که این افراد مبتلا به نوعی عفونت ناشناخته شده باشند نه کولیت اولسرو.  بسیاری از بیماران به محض بهبودی علائم به صورت سر خود داروهای خود را قطع می کنند که این عمل می تواند عواقب وخیمی به همراه داشته باشد.
سولفاسالازین Sulfasalazine (Azulfidine)
مزالامین Mesalamine (مثل پنتازا (Pentasa) و آساکول (Asacol) )
کورتیکواستروئیدهای (Corticostroids) کوتاه اثر
 نکته: شروع یا قطع درمان باید حتماً با نظر پزشک صورت گیرد.
 درمان بر اساس محل درگیر روده
پروکتیت و پروکتوسیگموئیدیت
کولیت سمت چپ و پان کولیت
اثرات جانبی داروهایی که بیشتر استفاده می ‌شوند
سولفاسالازین Sulfasalazine یا (Azulfidine)
مزالامین Mesalamine (مثل پنتازا (Pentasa) و آساکول (Asacol) )
کورتیکواستروئیدهای (Corticostroids) کوتاه اثر
درمان حالات مقاوم بیماری
6- مرکاپتوپورین ( 6-Mercaptopurine ) و آزاتیوپرین ( Azathioprine )
سیکلوسپورین ( Cyclosporine )
سایر داروها
عمل جراحی
درمان‌های روانپزشکی
مصرف ویتامین‌ها در کولیت اولسرو
مصرف ضد دردها در کولیت اولسرو
داروهای گیاهی و طبیعی
 پروکتیت و پروکتوسیگموئیدیت
 پروکتیت (Proctitis) و پروکتوسیگموئیدیت (Proctosigmoiditis) انواع محدودتر کولیت اولسرو هستند و مناطق انتهایی کولون(Colon) و رکتوم(Rectum) را درگیر می کنند. این موارد معمولا با داروهای موضعی درمان می ‌شوند که می ‌توانند به صورت تنقیه در پروکتیت و پروکتوسیگموئیدیت یا به صورت کف و شیاف در پروکتیت مورد استفاده قرار گیرند. دارو هایی که به صورت شیاف و کف مورد استفاده قرار می گیرند فقط به رکتوم ( Rectum ) و قسمت انتهایی کولون سیگموئید( Sigmoid ) می ‌رسند، در حالی که تنقیه تا مناطق داخلی تر و وسیعتر یعنی تا خم طحالی روده بزرگ هم اثر دارد.  در برخی از بیماران ممکن است نیاز به تجویز داروی خوراکی نیز باشد. دارو هایی که معمولاً استفاده می شوند شامل سولفاسالازین (Sulfasalazine) و مزالامین (Mesalamine) می باشند. استروئید ها مثل کورتیزون (Cortisone) نیز در درمان این گروه از بیماران استفاده می شوند.
 اثر داروها معمولاً 3 هفته بعد ظاهر می ‌شود و در 90% موارد علائم بیماری از بین می رود. حدود 70% بیماران گاهگاهی مدت های طولانی بدون علامت خواهد بود. بیمارانی که علائم آنها خفیف است ممکن است از داروهای غیر اختصاصی مثل داروهای ضد اسهال‌ هم سود ببرند. مصرف هر یک از داروهای بالا باید زیر نظر پزشک باشد.
 پان کولیت یا کولیت سمت چپ  :   در کولیت سمت چپ ( Left-sided Ulcerative Colitis) و پان کولیت (Pan Colitis) گستردگی درگیری روده بزرگ بیشتر بوده و بیماران این گروه نیازمند داروهای خوراکی هستند. ولی تجویز دارو های موضعی در کنار داروهای خوراکی در برخی از این بیماران می تواند سودمند باشد.  ممکن است برای بیمارانی که علائم متوسط تا شدید دارند به صورت موقتی استروئید ها مثل پردنیزون(Prednisone) به صورت سرپایی و یا تزریقی (در بیمارستان) تجویز شود. بیماری در اکثر موارد فرو کش می کند.  همه داروها می ‌توانند عوارض جانبی داشته باشند و این مساله می تواند باعث نگرانی بیماران شود. اما نکته مهم آن است که بسیاری از بیماران این داروها را بدون هیچگونه عارضه جدی تحمل می ‌کنند و معمولاً این داروها زمانی تجویز می شوند که منافع آنها به مضارشان برتری داشته باشد.ترجمه وتحقیق  محمد توکلی -ممکو

 کولیت زخمی

با سلام.من حدود 5سال هست که دچار بیماری زخم روده یا کولیت اولسرو می باشم میخواستم در مورد این بیماری بیشتر بدانم.وابا درمان قطعی وجود دارد؟این بیماری در سنین بالاتر در من چگونه خواهد بود؟در حال حاضر دارو مزالازین ازاتیوپرین و پردینزولون مصرف میکنم.ممنونپاسخ : با سلام
کولیت اولسرو عبارت است از یک بیماری التهابی مزمن و جدی روده بزرگ که طی آن در روده بزرگ زخم هایی به وجود می آید و بیمار دچار اسهال خونی می شود. نواحی زخمی التهاب نیز دارند و ممکن است آبسه هایی در بافت دیواره داخلی روده بزرگ پدید آورند. امکان دارد کولیت اولسرو با بعضی از عفونت های باکتریایی روده بزرگ اشتباه گرفته شود. این بیماری در هر سنی و در هر دو جنس می تواند رخ دهد، اما در خانم های 40-15 ساله شایع تر است .
علایم شایع
علایم اولیه عبارتند از:
درد در سمت چپ شکم که با اجابت مزاج بهتر می شود.
دوره های اسهال خونی همراه با مخاط ، که بین آنها بیمار علامتی ندارد. علایم به هنگام حمله حاد عبارتند از:
افزیش اسهال خونی (تا 20-10 بار اجابت مزاج در روز)
دل پیچه و درد شدید در اطراف راست روده
عرق ریزش
تهوع
بی اشتهایی و کاهش وزن
کم آب شدن بدن
نفخ شکم
تب حتی تا حد 40 درجه سانتیگراد
علل
ناشناخته است . عوامل ژنتیکی ، عفونی ، ایمنی ، و روانی همگی پیشنهاد شده اند.
عوامل افزایش دهنده خطر
سابقه خانوادگی کولیت اولسرو
پیشگیری
روشی خاصی برای پیشگیری وجود ندارد.
عواقب مورد انتظار
گاهی با جراحی خوب می شود. اما اگر نتوان آن را با جراحی خوب کرد، علایم آن را می تواند با درمان کنترل کرد.
عوارض احتمالی
خونریزی به حدی که زندگی را در خطر اندازد، گسترش زخم در تمام ضخامت دیواره روده بزرگ ، یا التهاب پرده پوشاننده حفره شکم (همگی به هنگام حمله حاد)
سوءتغذیه ، تحلیل رفتن بدن ، یا ناتوانی مزمن
التهاب مفاصل ، چشم ها، و پوست
سرطان روده بزرگ ؛ خطر بروز سرطان روده بزرگ در کسانی که کولیت اولسرو دارند بیشتر است .
مسمومیت خون که زندگی را به خطر می اندازد.
درمان
اصول کلی
- امکان دارد آزمایشات تشخیصی شامل موارد زیر باشد: آزمایش مدفوع و خون ؛ عکس برداری از روده بزرگ با تنقیه باریم و اشعه ایکس ؛ سیگموییدوسکوپی (روش برای بررسی راست روده و قسمت پایینی روده بزرگ ) با وسیله ای که سر آن منبع نوع قرار دارد)؛ و نمونه برداری از دیواره داخلی روده بزرگ
- درمان با توجه به شدت و وسعت التهاب ، پاسخ به درمان های قبلی ، و تأثیر بیماری بر زندگی فرد انجام می گیرد. روش های درمانی عبارتند از: تجویز دارو؛ جراحی برای برداشتن روده بزرگ دچار بیماری ؛ و پرهیزهای غذایی
- بستری شدن در بیمارستان به هنگام بروز دوره های اسهال خونی شدید
- برای کاهش دل پیچه ، می توان یک شیشه آب داغ ، حوله گرم و مرطوب ، یا یک بالش گرم را روی شکم گذاشت .
داروها
از آسپیرین استفاده نکنید. این دارو باعث افزایش خطر خونریزی می شود.
داروی ضداسهال برای علایم خفیف
سولفاسالازین یا داروهای مشابه برای علایم متوسط
تنقیه دارو
داروهای کورتیکواستروئیدی برای موارد شدید
داروهای سرکوب کننده ایمنی برای بیماری مزمن
فعالیت
به هنگام حمله حاد بیماری ، استراحت در رختخواب ممکن است ضروری باشد. البته به محض رو به بهبود گذاشتن علایم ، فعالیت عادی خود را از سر گیرید.
رژیم غذایی
ممکن است نیاز به مصرف مکمل های ویتامینی و معدنی وجود داشته باشد.
اگر دل پیچه دارید، سبزیجات و میوه ها را به صورت کنسرو یا کمپوت مصرف کنید. از خوردن سبزیجات و میوه های خام خودداری کنید.
اگر اسهال وجود دارد، باید از خوردن غذاهای پرفیبر و مواد تحریک کننده روده (غذاهای پر ادویه ، کافئین و الکل ) خودداری شود.
امکان دارد نیاز به مصرف آهن وجود داشته باشد.
اگر دچار عدم تحمل به لاکتوز هستید، از خوردن محصولات لبنی خودداری کنید.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم کولیت اولسرو را دارید.
- اگر شما دچار تب و لرز شوید.
- اگر دفعات اجابت مزاج یا خونریزی زیاد شود.
- اگر شکم متسع شود.
- زردی چشم ها و پوست و تیره شدن ادرار
- اگر استفراغ شروع شود یا درد شکم افزایش یابد.     ماخذ :سامانه اینترنتی سایت روز    

چند کلمه اضافه : کولیت زخمی بسته به میزان در گیری روده وشدت  التهاب وزخم  علائم متفاوتی دارد : احساس عدم دفع کامل

دفع بلغم وخون   دل پیچه و اسهال  و اسهال خونی  همراه  درد شکمی  بخصوص درد زیر ناف  که با اجابت مزاج بهتر میشود

هرچه تکرر دفع بیشتر باشد یا خون روی همراه با اسهال  بیشتر باشد میتواند نشانه  درگیری قسمتهای بیشتری از روده وشدت

التهاب وزخم باشد

بیمار در هر مرحله ووضعیتی که باشد بهتر است در اسرع وقت به یک پزشک متخصص وحاذق  گوارش وکبد رجوع نماید

با کولونسکوپی  بیماریش دقیق مشخص میشود  وبراحتی درمان میگردد احتمال سرطان روده در افرادی که بیشتر روده مبتلا

باشد و بیماری مکرر عود داشته باشد ممکن است  وجود داشته باشد

نوشیدن روزی دو لیوان چای سبز و خموردن روزانه یک عدد سیب و چند دانه خرما بخصوص خرمای  محل زندگی

در پیشگیری از انواع سرطانها بسیار موثر است

تفریح و گردش وشاد بودن وخوش قلبی و کار وخلاقیت و مشکل گشایی خلق الله  هم در پیشگیری وهم در درمان بیماری

بسیار تاثیر دارد  عصبانیت و اضطراب و تند خویی و... مهمترین عامل پیدایش و شدت وعود بیماری  محسوب میشود

 با حذف شکر ومشتقات ان  وچای  وهرگونه غذای غیر طبیعی  واماده  ورعایت بیشتر بهداشت غذایی وپرهیز از تنش  وعصبانیت  و ورزش وتفریح و... مهمترین وسیله  درمان قطعی بیماری است   برای  اطلاع بیشر به ارشیو رجوع کنید

کولیت اولسرو
کولیت اولسرو بیماری است که در آن جدار داخلی کولون (روده بزرگ) دچار التهاب می شود. سیستم ایمنی بدن بطور نابجا جدار داخلی کولون را موردحمله قرار داده و باعث ایجاد التهاب، زخم، خونریزی و اسهال می شود.
اگر چه کولیت اولسرو یک بیماری مزمن و درمان قطعی ندارد، ولی بخوبی کنترل می شود. اکثر بیماران زندگی فعال و پرباری دارند. بیماری معمولاً با مصرف طولانی مدت دارو و  نظارت دقیق بر عوارض بیماری به خوبی کنترل می شود.
علل  :به نظر می رسد دو عامل در ایجاد بیماری کولیت اولسرو موثر باشند. زمینه ژنتیک و عوامل محیطی   ژنتیک
کولیت اولسرو تمایل به تکرار در اعضای خانواده بیمار دارد و این موضوع دلالت به نقش عوامل ژنتیکی در بروز این بیماری دارد. در 10% تا 25% بیماران، یکی از بستگان درجه اول وی دچار بیماری التهابی روده می باشد.
محیط : عوامل محیطی فراوانی از جمله عفونتها، می توانند باعث ایجاد بیماری در افراد دارای زمینه ژنتیکی شوند.
به علل ناشناخته، بیماری کولیت اولسرو در کشورهای اسکاندیناوی و توسعه یافته شایعتر است. بیماری مردان و زنان را به یک اندازه مبتلا می کند. شایعترین سن ابتلا به بیماری کولیت اولسرو بین 30-15 سالگی است.
واژه های مشترک : -      بیماری محدود به رکتوم را پروکتیت اولسرو می نامند.
-      واژه کولیت دیستال یا پروکتو سیگموئیدیت زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که بیماری تا قسمتی از کولون سیگموئید پیشروی کرده باشد. 
-      کولیت سمت چپ زمانی گفته می شود که التهاب تا انتهای کولون عرضی پیشروی کرده باشد.
-      زمانیکه بیماری تا کولون صعودی پیشرفت کرده ولی به سکوم نرسیده باشد این حالت را کولیت وسیع یا شدید می­نامند.
-      واژه پانکولیت زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که التهاب تا سکوم پیشروی کرده باشد.

علائم:      علائم بیماری کولیت اولسرو می تواند خفیف، متوسط یا شدید باشد و در طول زمان تغییر کند. واژه شعله ور شدن یا flare up زمانی بکار برده می شود که علائم بیماری تشدید یا بیماری فعال شود. واژه خاموشی یا remission  زمانی بکار برده می شود که بیماری خاموش یا غیر فعال باشد.
بیماری خفیف
علائم بیماری کولیت اولسرو خفیف شامل خونریزی متناوب از مقعد، دفع بلغم و اسهال خفیف (کمتر از 4 بار در روز)می باشد. ممکن است دل پیچه خفیف، زور زدن دردناک و دوره هایی از یبوست نیز مشاهده شود.
بیماری متوسط
علائم بیماری شامل اسهال خونی شل (تا 10 بار در روز)، کم خونی خفیف، درد خفیف تا متوسط شکم و تب خفیف می باشد.
بیماری شدید:  در بیماران مبتلا به کولیت اولسرو شدید، قسمت وسیعی از کولون و اغلب موارد تمامی روده بزرگ درگیر است. علائم بیماری شامل اسهال (بیش از 10 بار در روز)، درد شدید شکمی، تب، کم آبی و خونریزی قابل توجه که اغلب منجر به کم خونی می گردد. کولیت اولسرو شدید می­تواند موجب کاهش وزن سریع شود.  بیماری برق آسا: به تشدید علائم بیماری کولیت اولسرو شدید که با افزایش گلبولهای سفید خون، بی اشتهایی و درد شدید شکمی همراه است بیماری برق آسا گفته می­شود.   بیماری خارج روده ای:

اغلب مفاصل بزرگ (آرتریت، ساکروایلئیت)، چشم، پوست و با شیوع کمتر ریه از مناطقی هستند که ممکن است دچار التهاب گردند. اغلب موارد مفاصل بزرگ (زانوها، ستون فقرات)، چشم (اپی اسکلریت، یووئیت)، پوست ( پیودرماگانگرنزوم ، اریتم ندوزوم) و با شیوع کمتر ریه دچار التهاب می گردند.  این علائم معمولاً در بیمارانی که دچار عود بیماری یا فعال شدن آن می شوند مشاهده می گردد. دیگر موارد التهاب می تواند در بیماران مبتلا به کولیت اولسرو که در حال خاموشی است نیز مشاهده شود. یک نوع آن آرتریت ستون فقرات است که موجب درد کمر خواهد شد از دیگر موارد، که در 5% بیماران رخ می دهد، التهاب مجاری صفراوی است که می تواند موجب یک بیماری کبدی به نام کلانژیت اسکلروزان اولیه شود. این بیماری (PSC) معمولاً با اندازه گیری آنزیمهای کبدی خون آشکار می گردد. در بیماران مبتلا به کولیت اولسرو خطر تشکیل لخته های خون و انواع خاص کم خونی نیز بیشتر است.  تشخیص:
تشخیص این بیماری بر اساس علائم و نشانه های بیماری، معاینه فیزیکی و تاریخچه بیماری می باشد. علاوه بر آن نتایج آزمایشات تشخیصی مانند آزمایش خون، آزمایش مدفوع، سیگموئیدوسکوپی و یا کولونوسکوپی باید در نظر گرفته شوند.
درمان
درمان کولیت اولسرو بر اساس محل درگیری کولون، شدت التهاب، علائم و شرایط فردی تعیین می شود. در اکثر بیماران، کولیت اولسرو با دوره های مکرر عود و خاموشی مشخص می شود. در نتیجه دو هدف اصلی از درمان، دست یافتن و حفظ بیماری در مرحله غیر فعال (خاموشی)است که نیازمند درمان به مدت طولانی  می باشد. از طرف دیگر، در حدود 15% از افرادی که دچار اولین حمله بیماری شده اند. ممکن است بیماری بدون نیاز به مصرف دارو در مرحله remission یا خاموشی تا آخر باقی بماند.
پروکتیت و پروکتوسیگموئیدیت:  پروکتیت و پروکتوسیگموئیدیت معمولاً با یک یا چند دارو که به صورت تنقیه، شیاف یا کف مورد استفاده قرار می گیرند درمان می شوند. 
در برخی از بیماران ممکن است نیاز به تجویز داروی خوراکی مانند سولفاسالازین و 5- آمینوسالیسیلات یا داروهای مرتبط (Pentasa, Asacol, Colazol, Lialda and Dipentum) باشد.  در بعضی موارد ممکن است درمان استروئیدی (eg. cortenema مورد استفاده قرار گیرد. اثر درمانی این داروها معمولاً بعد از 3 هفته مصرف، ظاهر می شود و در 90% موارد علائم بیماری از بین می رود، و حدود 70% بیماران برای مدت طولانی در مرحله خاموشی یا بدون علامت خواهند بود. ادامه درمان با داروهای حاوی 5-ASA جهت حفظ بیماری در مرحله خاموشی توصیه می شود، اگر چه امکان قطع درمان نیز امکانپذیر است.
پانکولیت:  اکثر بیماران این گروه که گستردگی درگیری به قسمت بالاتر از سیگموئید رسیده باشد نیازمند داروهای خوراکی هستند. تجویز داروهای خوراکی همزمان با مصرف داروهای موضعی در برخی از این بیماران می تواند سودمند باشد. ممکن است برای بیماران با علائم متوسط تا شدید به صورت موقتی داروهای استروئیدی (معمولاً پردنیزون) به صورت سرپایی و یا تزریقی (در بیمارستان)تجویز شود. بعد از رسیدن به مرحله بهبودی یا خاموشی، بیمار باید یکی از داروهای خوراکی 5-ASA را بطور منظم مصرف کند.  سولفاسالازین:
سولفاسالازین یکی از قدیمی ترین داروهایی است که در درمان کولیت اولسرو بکار می رود. شایعترین عوارض جانبی دارو شامل سردرد، بثورات جلدی، تهوع وعقیمی  برگشت پذیر در مردان می باشد. این عوارض جانبی در بیشتر از 10% بیمارانی که دارو مصرف می کنند اتفاق می افتد. افرادی که سولفاسالازین مصرف می کنند باید اسید فولیک بصورت مکمل دریافت کنند چرا که این دارو با جذب اسید فولیک غذا تداخل داشته و مانع جذب آن می شود.
5- آمینوسالیسیلات : داروهای حاوی 5- آمینوسالیسیلات معمولاً بهتر از سولفاسالازین تحمل می شوند. لذا آنها را می توان در دوزهای  بالاتر تجویز کرد که در نتیجه اثر بخشی آنها نیز افزایش می یابد. شایعترین عوارض جانبی دارو شامل سردرد، ضعف، نفخ و دل پیچه می باشد. ریزش مو و راشهای پوستی شیوع کمتری دارند.
کورتیکو استروئیدها : تحمل مصرف داروهای استروئیدی بدلیل عوارض جانبی زیاد مشکل خواهد بود.
افزایش اشتها، افزایش وزن، اکنه، احتباس مایع، لرزش و  تغییرات خلقی و مشکلات خواب از عوارض شایع می باشند.
مصرف دارو با دوزهای بالا و مدت طولانی، عوارض جانبی دیگری مثل دیابت، نازکی پوست، کبود شدن آسان، ظاهر کوشینگوئید (پهن شدن صورت و قوز پشت) پوکی استخوان، رشد بیش از حد موهای بدن، کاتاراکت (آب مروارید)، افزایش فشار خون، زخم معده، نکروز (مشکلات جدی مفصلی) و عفونت دربردارد. بدلیل خطر این عوارض جانبی، داروهای استروئیدی اکثر بیماران باید هرچه زودتر قطع گردد.   درمان حالات مقاوم بیماری : به مواردی که بیماری به داروهایی که معمولاً باعث درمان آن می شوند پاسخ نداده یا پاسخ ضعیفی داده باشد یا بیمار به کورتیکوستروئیدها (استروئیدها) جهت کنترل علائم وابسته شود، کولیت اولسروی مقاوم گفته می شود.  اکثر بیماران به داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی پاسخ می دهند. بیشترین داروهای مصرفی 6- مرکاپتوپورین و آزاتیوپرین و اخیراً infliximab می باشند. دگر علائم بیماری بهبود نیابد یا برخی عوارض ایجاد شود ممکن است عمل جراحی برداشتن روده برزگ نیاز باشد.  مرکاپتوپورین و آزاتیوپرین:
سالهاست که آزاتیوپرین جهت درمان موارد مقاوم کولیت اولسرو بکار می رود. این داروها در70-60 درصد بیماران باعث بهبودی علائم شده و نیاز به استروئیدها را کاهش می دهند. حدود 6-3 ماه طول می کشد تا حداکثر اثر این داروها ظاهر شود. بیمارانی که این داروها را مصرف می کنند باید مرتباً از نظر بروز عوارض که شامل کاهش گلبولهای سفید خون، پانکراتیت و ندرتاً هپاتیت می­باشد کنترل شوند.  سیکلو سپورین: سیکلوسپورین یک داروی قوی سرکوب کننده سیستم ایمنی است که معمولاً بعداز پیوند اعضا مورد استفاده قرار می گیرد.  در بیماران مبتلا به کولیت اولسرو شدید و مقاوم به درمان بستری در بیمارستان، تجویز دارو بصورت تزریقی می تواند بسیار موثر باشد. این دارو معمولاً به عنوان داروی نگهدارنده در درمان کولیت اولسرو کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.
Infliximab: دارویی است قوی که در درمان بیماریهای کرون و آرتریت روماتوئید. تجویز می شده است  و در حال حاضر در درمان کولیت اولسرو مقاوم به درمان استفاده می شود.  تعذیه :بیماران مبتلا به کولیت اولسرو پیشرفته اغلب دچار کاهش وزن و کمبودهای تغذیه ای می شوند. یک تغذیه مناسب به حفظ سلامتی و وزن نرمال می تواند کمک کننده باشد.
غذایی که باعث کولیت اولسر شود یا کمک به حفظ مرحله خاموشی بیماری کند وجود ندارد.
تنها در مواردی که مصرف غذا علائم بیماری را تشدید کند پرهیز غذایی باید صورت گیرد.
مصرف روزانه مولتی ویتامین منطقی به نظر می رسد. از آنجایی که قبلاً هم اشاره شد بیمارانی که سولفاسالازین مصرف می کنند باید اسید فولیک را به بصورت مکمل مصرف کنند. 
داروهای ضد درد حاوی (NSAID) مانند بروفن و ناپروکسن توسط بیماران مبتلا به کولیت اولسرو نباید مصرف شود چون ممکن است علائم آنها تشدید شود یا بیماری آنها عود کند. مصرف استامینوفن مشکل ساز نخواهد بود. اگر چه بهتر است قبل از مصرف داروهای ضد درد، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.  بیمارانی که دچار اسهال و دل پیچه هستند ممکن است با مصرف میوه تازه و سبزیجات تازه، کافئین، نوشیدنی های گازدار و مواد حاوی سوربیتول علائم آنها کاهش یابد.
داروهای گیاهی و طبیعی : داروهای گیاهی متعددی بصورت خوراکی یا تنقیه توصیه شده است ولی میزان اثر بخشی و بی خطر بودن آنها به اثبات نرسیده است و نباید مصرف کرد.  درمانهای روانپزشکی  : استرس علائم بیماری را بدتر خواهد کرد. بعضی از بیماران مشاوره فردی را و بعضی مشاوره گروهی، ارتباط با سایر بیماران مشابه (گروه درمانی) را ترجیح می دهند.
عوارض: تنگی : به معنی باریک شدن کولون یا رکتوم می باشد. در تعداد کمی از افراد مبتلا به کولیت اولسرو اتفاق می افتد و تنگی می تواند باعث انسداد کولون شود.   خونریزی: افراد مبتلا به کولیت اولسرو در طول مدت بیماری خونریزی را تجربه خواهند کرد. در بعضی از بیماران کولیت می تواند بحدی شدید باشد که شریان کوچک در کولون را درگیر کرده و باعث خونریزی شدید شود.
توکسیک مگاکولون: از عوارض جدی بیماران مبتلا به کولیت شدید می باشد. زمانی اتفاق می افتد که التهاب باعث گشاد شدن کولون، نازک شدن دیواره آن و عدم پاسخ به درمان دارویی در عرض 72 ساعت شود.
سرطان کولورکتال و کولیت اولسرو: در کل در مبتلایان به بیماری کولیت اولسرو خطر سرطان کولورکتال بالا می رود. اگر چه ریسک در افراد مختلف متفاوت است. خطر ابتلا به سرطان در کولیت اولسرو به طول مدت بیماری و وسعت درگیری کولون بستگی دارد.   خطر ابتلا به سرطان کولون در صورت وجود بیماری ثانویه کلانژیت اسکلروزان اولیه نیز افزایش می یابد. کلانژیت اسکلروزان اولیه  یک اختلال مزمن پیشرونده است که باعث التهاب، سخت و باریک شدن مجاری داخل کبدی و صفراوی می شود.  منبع : مرکر تحقیقات دانشگاه علوم پزشکی تهران